Deel II : Nan vertelt ...

En hoe verliep die marathon nu verder ... ?

Paul zou samen met Frank starten voor de eerste 5 km. Paul had gedacht dat de eerste kilometers niet te snel zouden gaan, een beetje inlopen a.h.w…. Maar dat was een misrekening… Frank bepaalde, zoals afgesproken, het tempo en dat bleek toen boven de 13 km/uur te liggen !
Moedige Paul hield stand en kon het aflossingslint zoals gepland doorgeven aan Bert.
Deze knappe atleet had geen moeite er flink de ‘snee’ in te zetten, zoals ze in Gent zeggen, en zette Frank zelfs mooi uit de, toch wel strakke, wind…

Rond km. 12 sloeg voor Marc het noodlot echter toe : zijn fiets reed (onherstelbaar !) lek… Hij kon Bert nog snel wat instructies meegeven en de noodspuit doorgeven. Vanaf nu was Frank volledig op de medelopers aangewezen…

Op km. 15 loste Isabelle officieel af. Bert liep ‘voor de sport’ nog 5 km. extra mee… Isabelle, gekend als ‘clown’ en eeuwige optimist, wist niet alleen voor de ambiance te zorgen, maar kon Frank ook feilloos naar aflossingspunt 3 loodsen, waar Guy klaar stond om de rest van het traject mee te lopen…
Uiteraard heeft onze ervaren trainer en coach zich prima van zijn ‘opdracht’ gekweten…

Op km. 30 stond Katrien klaar om het aflossingslint over te nemen.
Samen met Guy leidde zij Frank door het moeilijkste stuk van deze marathon. “Het vet was van de soep”, zoals Frank het stelde, de kilometers wogen door, de felle tegenwind bood extra weerwerk en op de koop toe bracht een hypoglycemie Frank een mokerslag toe !
Guy had onmiddellijk door wat het probleem was en stelde Frank voor uit wedstrijd te stappen, maar één blik was voldoende om te beseffen dat dit voor hem geen optie was… Een portie druivensuiker, een ‘suikerbom’ sportdrank, enkele minuten bekomen en een frisse ‘douche’ aan aflossingspunt 5 deden hun werk…

Katrien wisselde het lint met mij, een knikje van Frank : “We gaan weer lopen” en samen zetten we de laatste 7,2 km. in…