Brussel of het leven zoals het is en was.
Het weer was goed, droog tot bijna te warm. 25.000 lopers aan de start. De massa en het ganse loop-evenement blijven indrukwekkend. Toch blijft het een technisch zwaar parcours want velen zien af en/of misrekenen zich op de totale over te winnen hoogteverschillen van 70 m. Je bent blij eens je uit die 2 lange claustrofobische warme tunnels doorgeraakt bent in die eerste 5 kms. Dan komt het gezellig glooiend Terkamerenbos waar het even genieten is. Eens daaruit ben je halfweg en begint een vrij constante bijna niet te merken lange afdaling naar die beruchte lange Tervurenlaan-beklimming. Op zich bedraagt die máár 40m in hoogteverschil gedurende die 2 lange 18de en 19de km. Maar die komt wel op het einde van die 20’ger. En hier weet je pas of je genoeg reserve hebt opgebouwd om ‘die’ strijd aan te kunnen.
Wat me en vele anderen opviel was het vrij constant geloei van sirenes en ziekenwagens gedurende die laatste 4 km. Om de bijna km zag je één of andere gesneuvelde jogger langs de weg die reeds de eerste zorgen kreeg. De benen in de lucht of andere zorgen. Het klinkt griezelig misschien maar op die uitverkochte massa en met die warmte waarschijnlijk geen wonder dat er joggers zijn die, door te weinig te trainen of door te diep in ’t rood te gaan, zich mispakt hebben en/of een appelflauwte kregen. Hopelijk zijn ze nu allen weer op de ‘been’ !
Maar dit mag de pret niet bederven. Zelf was ik blij en genoot van elke km en van gans het gebeuren. We waren met een dozijn rc’s afgezakt met 2 wagens naar de grootstad en elk van ons liep een mooie tijd. De helft van ons ‘liep voor diabetes’ waarvoor nogmaals onze dank aan die organisatie. Voor Hein, die Catherine wegens blessure verving (spoedig herstel, we missen je in onze loop-rangen), was het onverwachts een eerste kennismaking en tevens een ‘big-surprise’ om alle hierboven vermelde redenen. Hij deed het voortreffelijk ondanks de schaarsere trainingen. Verwonderlijk dat hij niet met de benen omhoog lag!. ‘Jan zonder vrees’, kwam, startte, aanschouwde, zag af, liep uit, lag plat, was blij. Hoeveel medailles al Jan? 3 marathon’s, een dozijn halve? En de rest?
Een speciale proficiat aan Linda de Couck. Ik kijk graag naar loopgrafieken en zij presteerde in mijn ogen onbewust de beste curve van ons allen. Nike+ zorgde voor één om de 5 km tijdsopname, waar je achteraf je loopevolutie kan zien. Bij Linda zie je een constante lichte versnelling gedurende de hele rit wat duidelijk duidt op een heel goede gedoseerde reserveopbouw. (Zie bijlage). Ook aan Veerle die na een geweldige come-back (ook een blessure) sinds een jaar terug goed aan het lopen is en het levende bewijs is dat je de moed niet moet laten zakken. Zo ook voor Francine, Lieve, Linda Laute, Katrien, de beide Nathalie’s. Proficiat. Ik heb alweer zoveel lof voor al die vrouwen.
Maar het was ongelofelijk om alweer te ervaren hoe ieder van ons allen mogen terugblikken op een degelijke training mede dankzij ieders doorzetting, de geweldige groepsgeest en voor de recreanten de schema’s van onze Guy.
De dag rondden we af in een heel gezellige Italiaanse Restaurant : de Sirena te Gent. De prestaties verdronken we samen met champagne en wijn.
De week die daarop volgde deden hier en daar wat kuiten pijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten